Глюкі / Ідыятызм / 2009 / AAC(m4a)

Альбом, які мог калі не перавярнуць дык хоць бы добра так страсянуць беларускі рок, калі бы выйшаў на леташнім ўздыме "Глюкаў" пасьля ляўрэатства на “Басовішчы” і перамогі на "Тузіне гітоў", у падмацаваньне ранейшага годнага, але сыраватага дыску "Humanoid". Толькі-толькі вядомасць гурта стала выходзіць па-за межы роднага Магілёва, яшчэ бы трошкі – глядзіш і можна было бы казаць пра годную ды адэкватную замену спарахнелым "N.R.M.", але абставіны ўзялі сваё. Лёшы і Раману варта бы падвучыцца ў Лявона і Піта хоць бы спосабу (су)існаваньня ў адным гурце, то бок прафэсыйнаму (ці тое адэкватнаму) стаўленьню да працы. А то выходзіць, што жыцьцёвая дробязь вось так проста можа паставіць крыж на надзеі беларускага рок-н-ролу…

Сапраўды даводзіцца шкадаваць пра распад "Глюкаў", калі слухаеш "Ідыятызм" – альбом, запісаны на нэрве, з масаю песень, вартых вувучэньня напамяць з далейшым іх аднаўленьнем прыхільнікамі на лавах, у пад’ездах і пераходах мэтро. Тут ужываюцца побач усё, што трэба – хапае панкаўскага сьцёба ды іроніі, душаразьдзіральнага патрыятызму і лірычных усхліпаў. Кожная песьня – як на падбор, нібы справу з бэстам маем.

Смаката музычная – дзе Догерці з Фэрдынандам чуецца, дзе "Барто" з "блінкамі", нібы нават "Еxist" наш праскоквае, ну і айдамаўзэр, канешне ("Краіну" – на ўсе грантавыя зборкі бліжэйшых пяці год!). Пры тым не вядзецца пра сьляпое прыпадабненьне ці капіяваньне, а хутчэй пра несьвядомае эмацыйнае ўбіраньне ў сябе ўсяго кранальнага і запамінальнага з сустрэтага і пачутага на сваім шляху з далейшым пераасэнсаваньнем і выпускам таго ў прастору, як свайго, арыгінальнага і непаўторнага прадукту. Хочаце беларускай музыкі, што прабірае да мурашоў – во яна! Ня можа быць, каб на гэтым усё скончылася.

"Experty.by"